Hij leek ons helemaal niet op te merken en dat is ongewoon voor een doorgaans zo alert dier. Ik denk dat het kwam doordat de wind onze kant op kwam. Voorzichtig, om hem niet te verschrikken, heb ik mijn camera gepakt en ik kon een mooie opname maken. Ineens had hij toch iets door en hij dook onmiddellijk plat in het gras. Dat is een gebruikelijke reactie van hazen bj onraad. Het is wonderbaarlijk hoe snel een dier van het formaat van een kleine hond zich onzichtbaar kan maken in gras. Als je even ervoor niet hebt gezien waar hij zat dan vind je hem nooit meer. "Mijn" haas hield nog even één oor iets overeind om te bepalen of het gevaar mogelijk dichterbij kwam, want dan kon hij nog op tijd het hazenpad kiezen. Uiteraard kwam ik met mijn scootmobiel niet over de sloot en de omheining, dus legde hij ook dat tweede oor plat en vertrouwde op zijn strategie van "Ik ben er niet. Zie je wel?" Achteraf thuis zag ik op de foto's dat hij ons toch met een angstig oog in de gaten had gehouden.
Mijn moeder voedde ons op met een keur aan uitdrukkingen en gezegdes. Een ervan, die ze om begrijpelijke redenen voornamelijk tegen mij bezigde, was dat een vliegende kraai altijd wat vangt. En daar moet ik altijd aan denken als ik zo iets meemaak onderweg. Ik "vang" altijd wel een gebeurtenis. En van zo'n voorval kan ik intens genieten. Het maakt me domweg gelukkig dat ik het mag meemaken. Tja, ik ben een flierfeluiter, altijd geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten