SPORTIEF

Ik ben geen liefhebber van sport. Ik beoefen geen sport en ik kijk ook niet naar sport op tv. En al helemaal niet in werkelijkheid langs een sportveld. Want ik wil niet vereenzelvigd worden met die irritante schreeuwers die je daar altijd aantreft. Ik snap werkelijk niet waarom het er op sportvelden zo lawaaiig aan toe moet gaan. Neem nu het leuke uitlaatveldje bij mij in de wijk als voorbeeld. Als ik daar rijd en geniet van de bomen en de bloemen, word ik steeds weer gestoord door de luide kreten van het aangrenzende voetbalveld. Zijn voetballers wellicht doof? Waarom schreeuwen ze toch naar elkaar terwijl ze op nog geen 10 meter afstand van elkaar lopen? En dan de toeschouwers: die zijn nog erger. Zo hard ze maar kunnen schreeuwen ze aanwijzingen naar de spelers. Waarom toch? Ach ja, voetballers zijn waarschijnlijk doof. Dom van me. Het zijn niet slechts voetballers hoor die zoveel misbaar maken.  Ik kom regelmatig in een mooi natuurgebiedje net buiten de stad. Ernaast liggen hockeyvelden. Behalve van het vreselijke geluid van die keiharde pucks tegen de metalen vangkooi mag ik ook mee genieten van het geschreeuw van de spelers. Ergerniswekkend. En roeiers: die zijn nog het allerergst. Nou ja, niet de roeiers zelf. Die zijn voor sporters merkwaardig stil. Maar om dat te compenseren fietst er op het pad langs het water een trainer mee. Zo'n man heeft standaard een megafoon bij zich om nog harder te kunnen schreeuwen dan hij van nature al kan. Ik zweer het je: een megafoon! Terwijl de roeiers pakweg 15 meter bij hem vandaan varen. En dat lijken ze zonder zijn geblaat ook prima te doen. En vooral veel stiller. De meeste andere mensen komen bij of op dat water om te genieten. En niemand van hen produceert dermate veel lawaai dat de anderen er ongewild van mee moeten genieten. Ach ja, soms hebben de jongelui die er komen zwemmen wat luide muziek aan staan. Maar er lopen handhavers die hen manen tot iets minder volume. Dat is ook normaal: niemand mag overlast veroorzaken. Wat mijn pet te boven gaat is dat eenzelfde mate van overlast door sporters blijkbaar getolereerd wordt. Hebben sporters een uitzonderingspositie? En zo ja; waar is die op gebaseerd in vredesnaam? Wat mij betreft mag er tegen die luidruchtige sporters en hun evenzo rumoerige aanhang ook opgetreden worden. Van mij mogen ze gerust juichen als er gescoord wordt hoor en ze mogen zelfs afkeurend joelen bij foute acties op het veld. Allemaal prima, maar laat ze een beetje rekening houden met anderen. Anderen zoals ik en wie weet ga ik sporters nog waarderen. Zo sportief ben ik dan ook wel weer.

WHAT A DIFFERENCE A WEEK MAKES

We hebben een wisselvallige week achter de rug. Ik heb het niet over de situatie in voormalig Koerdistan, noch over de stupide reacties van Trump daarop of de kwaadaardige uitspraken van Erdogan. En over Boris wil ik al helemaal niets kwijt, behalve dat het een pedante kwast is dan. Neen, ik doelde gewoon op het weer. Het favoriete gespreksonderwerp van alle Hollanders. Ik ben al die regen zo zat. Terwijl ik dit schrijf is het toevallig droog, maar dan waait het weer zo hard dat een mens bijkans uit zijn verschoning geblazen wordt.

Doorkijkje in Bloeidaal

Dus zit ik hier achter mijn toetsenbord en scherm met weemoed terug te denken aan vorige week zondag. Wat was dat een heerlijke dag, het leek wel voorjaar. In t-shirt en dunne bodywarmer ben ik naar de natuurgebieden Bloeidaal en de Schammer geweest. In Bloeidaal geniet ik altijd van de fraaie doorkijkjes. Diva jaagt ondertussen in het gras van de bermen op sprinkhanen, muizen en bewegende pluisjes. En voordat jullie schrikken: ze vangt nooit iets, zelfs geen pluisje. Het is een chihuahua hè?

Ook waren er de hele middag van die prachtige wolken te zien. In de Schammer is het weids genoeg om ze optimaal te laten uitkomen en om fraaie foto's te maken dus.
Op de terugweg had ik geen zin om door de drukke stad te rijden; ik wilde het buitengevoel nog wat vasthouden. Derhalve zijn we om het centrum heen gereden door de Plantsoenen. Dat is een strook groen buiten de voormalig stadsmuren. Erg mooi, mede omdat er nog een flink deel van de ommuring bewaard is gebleven, al dan niet gerestaureerd. En over oude stadsmuren gesproken: daar hoorden  natuurlijk ook toegangspoorten bij.

De Koppelpoort

Een daarvan was de Koppelpoort, de poort waar men de toegang via de Eem bewaakte. Daar kom ik uit als ik door de Plantsoenen naar huis rij, dus vind ik dat hij tegenwoordig mooi dienst kan doen als toegangspoort naar mijn eigen wijkje.  Niet verkeerd toch, als afsluiting van een ritje door de omgeving op een lenteachtige zondag in de herfst?

Diva op jacht in de jungle

De Plantsoenen

AARDSTERREN EN KLUIFZWAMMEN

De vliegenzwam

De herfst heeft zijn intrede gedaan. Het regende de afgelopen dagen schier onafgebroken. Ik heb er tegenwoordig een beetje een hekel aan, aan al die nattigheid. Dat komt omdat in de regen rijden met een scootmobiel niet leuk is. Wat een weldaad is zo'n droge zonnige dag als vandaag dan. Ik heb er dan ook met volle teugen van genoten. Vergezeld door vriendin Ans en uiteraard ons mormel Diva ben ik ruim vier uur buiten geweest om paddenstoelen te fotograferen. We hoopten in ieder geval een paar mooie vliegenzwammen te vinden. Je weet wel: die rood met witte stippen uit het liedje over kabouter Spillebeen.

De aardster

Welnu, dat is gelukt. Ik heb zeker zeven mooie foto's kunnen maken. Maar we hadden nog meer geluk, want ergens zomaar langs een druk bezocht fietspad troffen we een groepje aardsterren. Die zie je niet overal. Mooi zijn ze toch en zo apart van vorm. Op de terugweg stonden er ook nog eens kluifzwammen in de het gras langs de weg. Voor de doorgewinterde paddenstoelendeskundige wellicht niets bijzonders, maar onze vreugde kon niet op. En we zijn niet alleen blij met aparte vondsten hoor. Ook veel voorkomende soorten als bij voorbeeld het honingzwammetje gaan bij ons op de foto. Gewoon omdat het van die schattige kleine paddenstoeltjes zijn die altijd met de hele familie bij elkaar klitten. Ze hebben iets aandoenlijks. Eigenlijk genieten we van bijna alles wat we zien onderweg: een roodborstje, het uitzicht op de duinen of een grillig gevormde dode boom. Behalve van regen; daar hebben we alle drie een hekel aan. Maar dat had ik al gezegd. Ik begin te zwammen.

Kluifzwammen

Een mij onbekende grootheid

Vliegenzwam

Honingzwammetjes