Ik zit in mijn kamer achter de PC nogal rozig te wezen. Dat gevoel met gloeiende wangen heeft twee oorzaken. Ten eerste is het nu, even na acht uur 's avonds 26,3 graden. Nee, ik heb niet de verwarming hoog gezet; ik heb ramen op het zuiden en het westen. En ik ben vanmiddag toen het pas 14 graden was weggegaan zonder eraan te denken de zonwering te laten zakken. De andere, meest belangrijke, reden voor mijn rozig zijn is dat ik vanmiddag vier uur achter elkaar buiten in de polders ben geweest. Ik ben via het oude Hoogland naar Bunschoten gereden, een stukje Zeedijk langs het Nijkerkernauw meegepakt en vandaar langs het oude riviertje de Laak naar Vathorst getuft. En weer terug door de bebouwde kom naar mijn eigen buurtje. Alles bij elkaar heeft mijn trouwe scootmobiel me toch maar weer 33 kilometers gediend. Het was zulk heerlijk weer. De kieviten buitelden als ware acrobaten in het luchtruim boven de weilanden. Je hoorde ze van plezier en wellicht van trots hun eigen naam schreeuwen: "Kievit, kievit!" Dat was niet het enige voorjaarsgeluid dat er te horen viel. Af en toe scheerde er met een duikvlucht een grutto boven mijn hoofd, in een poging me af te schrikken. Weg met die indringer! Ik denk altijd dat grutto's bange vogels zijn, bang dat iets of iemand hun eieren en hun jongen weg rooft. En dat ze daarom zo klaaglijk jammeren als ze boven je vliegen met hun kenmerkende "Oh gut, oh gut, oh gut." Oh ja, je ziet ook nog steeds behoorlijk wat hazen renen. Maartse hazen kunnen het niet zijn en ik heb nog nooit gehoord van Aprilse hazen. Wat het ook zijn, ze zijn mooi om te zien en ik geniet ervan. En je ziet overal zwanen op hun nesten en meerkoeten met hun foeilelijke jongen. Ja sorry, ik vind die beestjes niet om aan te zien met hun paarsachtige kale kopppies, hun felrode snavel en dat oranje donskraagje. Ik kijk liever naar de oh zo snelle boerenzwaluwen met hun rode kelen en hun gevorkte staarten. Of naar de ooievaar die met zijn brede vleugels wijd uitgespreid traag omhoog cirkelt op de warme lucht. En zoals ik waarschijnlijk al eens eerder heb verteld: ik kijk ook graag naar koeien. Ik heb me wat verdiept in de kenmerken van de meest voorkomende rassen en nu zie ik niet meer gewoon koeien. Ik zie Holsteins, kruisingen van Holsteins met allerlei rassen, Fries Zwartbont en MRIJ koeien (Dat is de afkorting voor Maas, Rijn en IJsselrunderen). Dat laatste ras is mijn favoriet, gewoon omdat ik ze mooi vind. En ook omdat de koeien meestal nog horens hebben, zoals het hoort. Tja, elke gek heeft zijn gebrek hè? Ik zag ook bij veel boerderijen de vlag weer gewoon rechtop hangen, een goed teken. En met dat positieve beeld ga ik maar eens eindigen. Ik ben het zat, ik ga lekker lui en rozig voor de buis hangen.
