Ik heb vorige week een nieuwjaarskaart bedacht, uitgevoerd in Photoshop en daarna 20 keer laten printen. Ik heb er meteen ook maar enveloppen bij besteld, want alle winkels zijn immers dicht. Gisteren werden de kaarten keurig bezorgd en ik kon aan de slag. Eerst adressen schrijven natuurlijk en vervolgens de kaarten in de enveloppen doen. Daarna ben ik eropuit gegaan om postzegels te halen. Omdat ik geen zin had om naar het postkantoor in de stad te gaan koos ik voor de servicebalie van de Appie op het plein in de wijk. Aldaar twee setjes van 10 zegels gekocht en ik dacht klaar te zijn. Nu moet er ook een kaart naar Florida gestuurd worden en daar dient uiteraard meer porto op geplakt worden dan op de andere.
Ik meende op basis van mijn ervaring van jaren geleden even te kunnen googelen hoeveel postzegels voor een kaart ik erbij moest plakken. Maar ja, de moderne postzegel is niet voorzien van een waarde in centen, maar er staat het cijfer 1 op. Voor post naar het buitenland heb je dan weer postzegels nodig met een grotere 1 in het rood. Google leerde me wel dat die zegels €1,50 kosten en de kleinere €0,91, maar negens kon ik vinden of je dan op een kaart ook 3 of 4 kleine zegels mag plakken in plaats van 1 grote. Enfin, ik besloot vanmiddag maar naar de servicebalie terug te gaan om een zegel erbij te kopen. Daar aangekomen wilde ik bij de mevrouw achter de balie mijn reeds gefrankeerde enveloppen afgeven.
Ik had er mijn zegels immers gekocht en bovendien hebben ze er ook een afhaal-en brengpunt voor postpakketen, dus het leek me aannemelijk dat dit ook kon. Maar ik had buiten de waard of in dit geval de waardin gerekend. Ze keek naar het stapeltje enveloppen en zei "Nee meneer, dat doen we hier niet." Op mijn vraag of ze wist waar dat wel kon zei ze "Bij de boekhandel aan de overkant." "Maar alle winkels zijn toch dicht mevrouw." was mijn weerwoord. "Oh" was haar reactie, op een toon of dat voor haar een geheel nieuw inzicht was. "Dan kan het achter het plein." "Aan welke kant achter? Het plein heeft vier kanten." "Nou gewoon, erachter." Het leek me beter zelf even te gaan kijken later, dus liet ik het maar voor wat het was.
Ik had alleen nog wel een zegel nodig voor de kaart naar Florida, dus vroeg ik de mevrouw of ze wist wat er op de envelop moest. Ze wierp er een korte ongeïnteresseerde blik op en vroeg "Het is ook een kaart toch? Dan kan er een gewone postzegel op." "Kijk even naar waar hij naartoe moet." zei ik. Voor het eerst keek ze met enige belangstelling naar het adres. "Uusaa." zei ze nadenkend. Ze sprak het niet uit als de afkorting USA, maar als één woord waardoor het in mijn oren een beetje klonk als een plaats in Zweden. Vervolgens keek ze me aan en vroeg "Ja?" Ik moest even schakelen in mijn hoofd. Was ze nu serieus? Aan haar gezichtsuitdrukking te zien wel. "Dan moet daar toch meer op dan op Nederlandse post?" informeerde ik vriendelijk. "Ah, ligt Uusaa in het buitenland? "Ja, dat ligt in het buitenland." hoorde ik mezelf tot mijn verbazing zeggen. "Heef u zegels van €1,50?" was mijn volgende vraag. Oei, weer een probleem. "Nee meneer, die hebben we niet. maar ik heb wel zegels voor het buitenland . Die gaan in een setje van 5 voor €7,50." Nu werd het me iets te gortig. "En wat kosten ze per stuk dan?" "We verkopen ze alleen per vijf meneer." zei ze en ze legde het setje alweer terug in de la. Ik had inmiddels het gevoel dat ik in Bananensplit zat. Ik probeerde het uit te leggen, waarom weet ik ook niet. "Als ze per vijf €7,50 kosten zijn dit toch de zegels van €1,50 waar ik naar vroeg? "Nee meneer, dit zijn de buitenlandzegels. Wilt u ze nu wel of niet?" Ik heb de zegels maar gekocht en ik heb haar bedankt voor de moeite, want dat had het haar duidelijk gekost. Waarschijnlijk vond ze mij minstens zo vreemd als ik haar vond.
De enveloppen heb ik uiteindelijk afgeleverd bij het postkantoor. En nu maar hopen dat ze daar wel weten waar Uusaa ligt.
