Ik heb hier al meerder malen geschreven over het feit dat de meeste vrouwen lijken te smelten als ze Diva zien. Ik ben inmiddels gewend aan uitroepen als "Oh wat snoezig!", "Ach wat een dotje", "Aaaaaah, kijk dat nou." en veel meer varianten op dit thema. Ik denk dat het formaat van Diva, ze weegt net 3,2 kilo, appelleert aan hun gevoelens. Ze realiseren zich meestal niet dat zij een volwassen hond is. Het ziet er uit als een jong hondje en alle jonge dieren zijn per definitie knuffel objecten. Dat gedrag zit er al vroeg in heb ik gemerkt. Ook meisjes vanaf pakweg vier jaar raken blijkbaar geroerd als ze een klein hondje zien. Maandag bij voorbeeld reed ik met Diva een rondje door de wijk. Het was aangenaam weer en de diva kuierde op haar gemak naast me. Na een klein uur waren we weer bijna thuis aangeland, maar ik wilde nog niet naar binnen. Ik wilde het voorjaarsgevoel nog even vasthouden nu het zonnetje zo lekker scheen. Dus besloot ik indachtig mijn Winnie de Poohdag van het weekend nog eventjes naar het grasveld van het parkje verderop te gaan.
Dat parkje, ik noem het zo omdat het echt niet groot is, is vrij nieuw. Het is omringd door even nieuwe huizen waar veel gezinnen met jonge kinderen wonen. Bij de speeltoestellen naast het grasveld waren een zevental meisjes in de leeftijden van ongeveer vier tot zeven aan het spelen. Ik had me nog maar net in de zon geposteerd of een van hen ontwaarde Diva. "Oh kijk, een hondje" riep ze terwijl ze er al aan kwam rennen. De anderen keken op, zagen Diva ook naast mij staan en aarzelden geen moment. Van het ene op het andere moment was la Diva omringd door gesmolten meisjes. Nu heb ik de gewoonte om kinderen die stoppen bij Diva een hondenkoekje te geven dat zij op hun beurt weer mogen aanbieden aan het Mormel. De meeste kinderen vinden dat hartstikke leuk, temeer omdat een chihuahua kleiner is dan zijzelf. En en passant leert Diva dat kinderen snoep betekenen en is ze vriendelijk tegen ze. En daar ben ik dan weer blij mee. Ook die middag stond mevrouw al verwachtingsvol te kwispelen tegen al die kwetterende meisjes. Geaaid worden is okay, maar waar blijven de snacks? Gelukkig had ik voldoende koekjes bij me. Ik heb de dametje er één voor één een gegeven. Diva had een topmiddag en ik ook. Ik vind het zo leuk om te zien hoe kinderen dat hondje aaien en knuffelen. En om te horen hoe ze wetenswaardigheden uitwisselen als "Je moet je hand zo plat houden, dan kan hij je niet per ongeluk een beetje bijten." of "Je moet een hond eerst aan je geur laten ruiken en dan mag je hem pas aaien." Geweldig vind ik dat. Maar er was één opmerking die mijn middag echt een gouden randje gaf. Een schattig uitziend meisje van een jaar of vier zag dat Diva tegen haar kwispelde en ze riep opgetogen "Hij kwitselt naar me! Hij kwitselt naar me!" Op zo'n moment smelt Paul dus.
 |
| Het parkje |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten