OUDE STAD

Ik ben afgelopen week twee keer naar de dierentuin geweest om foto's te maken. Meer dan honderd heb ik er geschoten. En weet je hoeveel daarvan foto's van de dieren waren? Precies negen. Ik zal je uitleggen hoe dat zo gekomen is. Woensdag was er een dagje dierentuin georganiseerd voor de bewoners van de verpleegafdeling waar ik ook onder val. Ik ben nooit zo enthousiast over zulke uitjes, maar gelukkig was ik ook niet uitgenodigd. Vergt dat nog meer uitleg? Ben ik niet welkom bij de groep? Jawel hoor, meer dan welkom. Maar er is een budget per persoon voor dergelijke activiteiten. Omdat het grootste deel daarvan opgaat aan eten en drinken en ik nu eenmaal niet eet, krijg ik de mogelijkheid om iets anders te doen met mijn deel van het budget. Ik heb er een museumjaarkaart voor gekocht. Heb ik veel meer lol van. Toch ben ik meegegaan naar de dierentuin. Ik kan dat makkelijk doen buiten het budget, want ik heb een abonnement. De reden dat ik ging was dat ik het wel leuk vind om foto's te maken van zo'n uitje. Daar maak ik dan collages van die uitgeprint worden voor de andere bewoners. Zo hebben ze een tastbare herinnering aan de dag en dat waarderen ze enorm. Ik heb het nu wel over die tientallen foto's, maar ik kan ze vanwege de privacy van mijn medebewoners hier niet zomaar plaatsen. Je moet me maar op mijn blauwe ogen geloven.

Gelukkig kreeg ik die middag het idee om de volgende dag nog eens te gaan, in mijn eentje. En dat heb ik gedaan. Ik was van plan om de gieren en de maraboes te fotograferen. Maar na wat foto's genomen te hebben van de pelikanen kwam ik uit in de oude stad. Dat is een nagebootste stad uit het Midden-Oosten van vroeger. Het viel me voor de zoveelste keer op hoeveel fotogenieke details er te zien zijn. Ik besloot er wat op de gevoelige plaat vast te leggen. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat ik daar bijna anderhalf uur mee bezig was. En toen was de middag alweer voorbij, zo gaat dat. Time flies when you're having fun. Maar ik kon wel naar huis met opnieuw tientallen foto's om uit te zoeken. Ik zal ze niet allemaal hier plaatsen, want dat wordt te gek. Een kleine selectie wil  ik mijn lezers echter niet onthouden. Het is een geheel ander soort foto's dan je gewend bent van mij. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Laat je het even weten? Dat zou ik leuk vinden.

BANDNETEL EN VROUWENMANTEL

Het viel me van de week in het Hoevelakense Bos op dat de brandnetels weer in bloei staan. Kijk jij weleens naar die kleine bloemetjes? Ik dus wel. Wist je dat er mannelijke en vrouwelijke brandnetels zijn? En dat die dan weer  verschillende bloeiwijze hebben? De mannelijke bloempjes hebben meeldraden waar stuifmeel ontstaat. Dat stuifmeel wordt lukraak de klucht in geschoten. Gelukkig staan er altijd vrouwelijke planten vlakbij Die  hebben stempels in hun bloemen waar het stuifmeel op  landt. En voilá: een bevruchting. Veel mensen hebben een hekel aan de netels, omdat ze bij aanraking prikken en vervolgens jeuk veroorzaken. Maar die jeuk valt wel mee hoor, na pakweg drie kwartier is het al over. Dat beetje  jeuk weegt niet op tegen de goede eigenschappen van de plant. Wist je bij voorbeeld dat hij een waardplant is voor diverse rupsen? Waardplant wil zegen dat de rupsen de plant nodig hebben om te eten. "Nou en?" denk je wellicht "Wat moet ik met die rupsen?" Maar bedenk dan eens dat diezelfde beestjes weer voer vormen voor diverse vogelsoorten. En vogels zijn wel leuk toch? En bovendien ontpoppen de overlevende rupsen zich letterlijk tot prachtige vlinders als de gehakkelde aurelia, de atalanta en de dagpauwoog om er maar eens een paar te noemen. En van die vlinders geniet iedereen toch? Maar: geen vlinders zonder rupsen hè?

Eerlijk is eerlijk: van het Internet geplukt.

Ook van het Wereld Wijde Web.

En of dat allemaal nog niet genoeg is kun je van de brandnetel ook nog groente maken en soep. Er wordt neteldoek van gemaakt en ik meen dat er tegenwoordig ook geëxperimenteerd wordt met kleding uit netels. Je kunt er mest van maken en het schijnt geneeskundige toepassingen te hebben. Al met al een nuttige en boeiende plant.

Goed, genoeg praat ter lering ende vermaak. Ik had die middag ook nog een leuke ontmoeting waar ik over wil vertellen. Op weg naar huis van Hooglanderveen kwam ik uit in park Schothorst. Aan de rand van het park zag ik een mevrouw bij een klein driehoekje groen tussen twee asfalt fietspaden staan. Ze haalde uit haar fietstas een plastic zak met planten. Nou, dat wekte mijn nieuwsgierigheid natuurlijk. Ik ben gestopt en ik heb haar gevraagd wat ze aan het doen was. Zij vertelde me dat ze er wat plantjes ging planten om straks vlinders voerplanten te geven. Ik gluurde even in de tas om te kijken welke soorten dat dan wel waren. Ik herkende er maar een: vrouwenmantel. Om dat met gebaren duidelijk te maken wees ik op het stekje en vervolgens op haar jas. Onmiddellijk verscheen er een grote glimlach op haar gezicht en ze bevestigde "Ja klopt, dit is vrouwenmantel."  Omdat je het ijzer altijd moet smeden als het nog heet is vroeg ik haar of ik een foto mocht maken. Dat mocht, ze poseerde zelfs even voor me. Toen zei ze dat ze weer aan het werk moest. En dat deed ze. Ze zette elk plantje met pot en al zorgvuldig op een eigen plek en ging aan de slag met een pootschepje. Ik heb nog even staan kijken. Zo leuk om te zien. De stad moet blij zijn met zulke inwoners. Mensen die geheel belangeloos in hun vrije tijd iets doen om de natuur te verbeteren. 

Hoevelakense Bos.