ONTMOETING

 Zoals de meesten van jullie al wel weten hou ik enorm van onverwachte ontmoetingen met onbekenden onderweg. Donderdag was het weer eens zo ver. Een ontmoeting op een polderweggetje. Een korte weg, een kort samenkomen en derhalve een kort verhaal. Maar ik vond het zo leuk dat ik het je toch niet wil onthouden.

Het begon ermee dat ik even was gaan buurten bij mijn vriendin Betty in Baarn. We hebben gezellig een uurtje zitten kletsen bij hen in de tuin. Het was benauwd weer met zo'n gelige onweerslucht. Ik attendeerde bij het verlaten van de tuin Betty erop dat de hortensia er zo prachtig uitzag in dat licht. Waarop zij, lief als ze is, een trosje bloemen ervan plukte en  het aan mij gaf. De bloemtros lag netjes in mijn mand voorop. Maar toen ik eenmaal begon te rijden tilde de rijwind de vederlichte bloemen telkens op. Ze dreigden echt uit mijn mand te vallen en dat zou ik zonde gevonden hebben. Inmiddels reed ik de polder in en daar waaide het nog ietsje harder. Ik stopt aan de kant van de weg om te bedenken hoe ik dit probleem zou oplossen. En daar kwam de oplossing aan lopen. In de vorm van een wandelaarster. Ze liep langzaam, bijna sjokkend en haar gezicht toonde vermoeid. In een opwelling bood ik haar de bloemen aan. Ze vroeg op verbaasde toon "Die zijn toch niet voor mij?" Ik knikte en bood de bloemen nogmaals aan. Ze pakte ze aan en ze hield ze even tegen haar hart. "Dankjewel." zei ze en er verscheen een prachtige glimlach op haar gezicht. Ik zwaaide en reed weer verder. In de gauwigheid wierp ze me nog een kushand toe en ook zij vervolge haar weg. Ik mijn spiegel zag ik dat haar tred ineens weer vlot en veerkrachtig was. De ontmoeting had haar duidelijk goed gedaan en dat deed mij weer goed. Twee blije mensen, één kort samenkomen. Het leven is mooi.

IK KOM MIJN TIJD WEL DOOR

Het wil maar niet echt zomer worden. Het regent te vaak en de temperatuur is te laag. Maar wil dat nog niet zeggen dat je niet kunt genieten buiten. Ik doe gewoon even niet de korte broek aan en ik draag een windjack. Zo is het prima te doen. En dit weer brengt bij voorbeeld met zich mee dat er prachtige Hollandse luchten te zien zijn. Ik vind dat zo mooi, al die majestueuze stapelwolken. Alleen voor dat uitzicht al ging ik met plezier naar de polder de afgelopen tijd. En voor de hazen. Valt het jullie ook op dat er de laatste jaren erg veel hazen te zien zijn? Ik vermoed dat het komt omdat de haas beschermd wordt, sinds 2021 meen ik. Ik vind het mooi om ze te zien. En ik verbaas me elke keer weer hoe zo'n groot dier zich zo snel onzichtbaar kan maken in het gras. Ze zijn ondanks dat ze beschermd worden nog steeds erg schuw. Maar met een goede verrekijker kun je ze op afstand goed bekijken.

Waar ik in deze tijd van het jaar ook graag naar kijk zijn de vele bloemen op de dijken en in de wegkanten. Er zijn veel witte bloemen te zien nu. De laatste margrieten, wilde peen, duizendblad, klaver en smalle weegbree zie ik het meest. Dat wit wordt afgewisseld met het lichte paars van het knoopkruid en het diepe paars van akkerdistels, want de natuur houdt van afwisseling. En ik ook, dus dat komt goed uit. Natuurlijk zijn er ook gele bloemen in de zomer. Het felle geel van de boterbloem zie je al op afstand, zo'n gewoon plantje maar zo mooi. Dan heb je ook nog gele rolklaver, minder opvallend, maar daarom niet minder mooi. En laat ik de rode klaver niet vergeten. Oh en de korenbloem met haar diepblauwe kleur. And then last but certainly not least het aller allermooiste bloempje van de polder: de cichorei. Wat is dat toch een fraai delicaat bloemetje. Ik weet niet waarom, maar ik word echt blij als ik zie dat de plant weer in bloei staat. 

Nu lijkt het net of ik met de opsomming van al die soorten elke plant in de polder ken, maar dat is absoluut niet waar. Dit zijn gewoon de meest voorkomende en makkelijk herkenbare soorten. De waarheid is dat ik al kijkend naar die grote verscheidenheid aan soorten besef dat ik de helft nog niet ken. Ik probeer mijn kennis te vergroten door per keer een of twee planten te onthouden en ze thuis op te zoeken. Ja ja jonge lezers, ik weet dat er apps bestaan waarmee je à la minute kunt zien welke plant het  is. Maar ik ben old skool. Ik wil goed leren kijken, ik wil mijn geheugen scherp houden en ik hou ervan om dingen op te zoeken in boeken. Heerlijk, een boek op schoot waar je in kunt bladeren.

Over boeken gesproken: Ik heb een boek besteld. Het is nog in herdruk, maar ik verwacht het eind van deze maand toegestuurd te krijgen. Het is een veldgids over grassen. Elke keer dat ik in de zomer in de polder rij zie ik in  niet gemaaide graslanden die licht paarse zweem van de rijpe grasaren. Door te googelen denk ik nu de naam te weten: zwenkgras Maar ik weet het niet zeker. Om het echt zeker te weten ging ik dat gras vergelijken met andere grassen in bij voorbeeld de bermen. Het gevolg is dat ik nu maar één ding zeker weet. Namelijk dat ik niks weet van grassen. En er groeien heel wat soorten in het wild heb ik nu gezien. Dus ik heb de komende tijd weer iets omhanden tijdens mijn ritjes door de polder. Leuk vooruitzicht. Ik kom mijn tijd wel door.