DILEMMA IN DE POLDER

Een uurtje geleden reed ik op mijn gemak op een smal pad in de polder. Het zonnetje scheen, er liepen nog drie achtergebleven kieviten in het weiland naast me, een torenvalkje stond recht voor me te bidden in de lucht en ik leek de enige te zijn daar op het pad. Kortom: genieten. Maar ineens kwam er van om de bocht een hoeveelheid jongvee aan denderen. Ik had nog net tijd om mijn scootmobiel in de berm te manoeuvreren en mijn camera te pakken alvorens ze vlak voor mijn neus stonden. En daar bleven ze in eerste instantie staan.



Ze stonden zichtbaar verward voor een dilemma. Uiteraard waren ze niet gewend aan een scootmobiel, dus waren ze mooi niet van plan om mij te passeren. Achter ze stond de boer ze echter op te jutten. Wat te doen? Enkel durfals besloten het gevaarlijke ding in de berm dan in vredesnaam maar te trotseren en erlangs te lopen. Wel met gezwinde pas natuurlijk. De minder moedige exemplaren bleven me grote ogen van angst toch liever nog even te wachten. Maar ze hadden buiten de boer gerekend. Die had vast nog meer te doen en hij joeg de bangeriken met luide kreten op. Toen hij me passeerde zei hij me goedendag met de voor het Eemland kenmerkende groet: "Heui." Geen gedoe; dilemma opgelost. Wat kan het leven in de polder toch heerlijk simpel zijn.