Het voelt aan als een tikkie kille dag na het prachtige weer van de afgelopen week. Ik heb elke dag een rit gemaakt samen met Diva. Tot tweemaal toe werd me gevraagd of ik de polder weer inging. Natuurlijk ben ik in mijn geliefde polders geweest, maar ik ga heus ook naar andere bestemmingen. Bij voorbeeld de Noordelijke Gelderse Vallei in, naar plaatsen als Stoutenburg, Achterveld, Musschendorp, Terschuur en Appel. Waar de polders van de Eemvallei een weids karakter hebben kenmerkt de noordelijke vallei zich door bosgebied, landbouw, houtwallen en vooral beken. Prachtige oude beekjes als de Barneveldse beek, de Hoevelakense beek, de Esvelderbeek en de Heiligenbergerbeek (Lunterse beek). Al die beken stromen noordwaarts waar ze samenkomen in het Vallleikanaal en uiteindelijk in de Eem. En zo zijn we toch weer bij mijn polders aangeland.
Ik ben ook nog naar molen de Windhond op de Eng van Soest geweest. Ik kom graag op de Eng, ik heb er veel mooie jeugdherinneringen aan. De molen is bepalend geworden voor het uitzicht op de hele eng. Hij staat er namelijk niet zo lang nog. Pas vijftien jaar en dat is niet oud voor een molen. De oorspronkelijke Windhond stamde uit de achttiende eeuw en stond iets verderop. Door de komst van de stoommachines en later de elektrisch aangedreven maalderijen werd de molen overbodig. Hij raakte in verval en hij is uiteindelijk gesloopt. Een aantal Soesters wilde het oude beeld van de Eng herstellen en ze hebben eind jaren '70 een stichting tot herstel van de molen opgericht. Gesteund door donaties hebben vrijwilligers de nieuwe Windhond gebouwd op zijn huidige plek. Het is een fraaie korenmolen geworden die een bezoekje meer dan waard is.
En dan zijn er nog de natuurgebieden de Schammer en Bloeidaal. Die hebben we van de week ook nog met een bezoekje vereerd. Het zijn twee niet erg grote gebieden, samen iets van 20 hectare, maar het is er erg mooi. Het is drassig land met riet, bosschages, orchideeën, reeën en veel vogels. De bedoeling is om het landshap van de Gelderse Vallei zoals dat er vroeger uitzag te behouden. Bovendien kan het hele gebied onder water lopen bij hevige regenval, zodat Amersfoorters en de Leusdenaren droge voeten houden. Dat is met de klimaatveranderingen van belang lijkt me. En er lopen goede fietspaden door beide gebieden, voor mij erg belangrijk.
Op een van die paden trokken een drietal paarse afdrukken op de weg mijn aandacht. Ze bleken te gaan over woke zijn, iets waar ik totaal niet mee bezig ben. Maar door die paarse kleur leken ze me wel een foto waard. Terwijl ik daar langs de weg stond om de foto's te maken zijn er drie keer voorbijkomende fietsers gestopt om te vragen of ik pech had en of ze hulp konden bieden. Wat vind ik dat toch lief van mensen, dat ze even de tijd nemen om een medemens te helpen. Het gaf me een goed gevoel. En met dat gevoel in mijn hart en de zon op mijn bolletje ben ik verder gereden, richting de Stoutenburgs bossen. De paden op, de lanen in. Want ik hou niet slechts van polders.
 |
| In Stoutenburg |
 |
| De Eng |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten