TESTRIT

Altijd als ik een niet al te verre rit heb gemaakt bedenk ik dat het wellicht een leuke nieuwe route voor mijn kluppie zou zijn. Voor degenen die niet weten wat mijn kluppie dan wel is: ik heb jaren terug al een Amersfoortse scootmobielclub opgericht. Ik zag in mijn directe omgeving namelijk flink wat ouderen met een scootmobiel die nooit verder kwamen dan de supermarkt om de hoek bij wijze van spreken. Omdat ik inmiddels door mijn ritjes de omgeving goed kende, besloot ik die mensen mee te nemen. Om ze de omgeving eens te laten zien, om ze uit hun kleine wereld te halen en vooral om ze dat gevoel van vrijheid te laten ervaren dat ik zelf had. Het bleek zo'n succes dat ik naarstig routes moest uitzetten, want je kunt niet steeds naar dezelfde bestemming rijden nietwaar? Nou is een route bedenken niet zo simpel als het klinkt. Omdat de meeste scootmobiels niet harder gaan dan 15 kilometer per uur en we in gebieden met mooie natuur slechts rond de 10 kilometer per uur aanhouden mag de hele rit in totaal niet langer dan 25 kilometer zijn, in verband met de tijd. De wegen en paden moeten goed begaanbaar zijn, want niet iedereen is zo avontuurlijk aangelegd als ik. De route moet zo veel mogelijk door natuur gaan. En er moet halverwege een gelegenheid zijn om wat te drinken. Dat is bepaald niet onbelangrijk voor de meeste leden, want ze willen even naar het toilet en bovenal willen ze even kletsen met elkaar. Oh ja, zo'n terras moet dan wel toegankelijk zijn voor pakweg 6 scootrmobiels, hetgeen lang niet altijd het geval is. Al met al behoorlijk wat beperkingen waar ik me voor gesteld zie. Heb ik dan een rit bedacht, dan ga ik hem een keer rijden. In de praktijk blijken er meestal nog wat hindernissen op te treden. Wegen of paden vallen soms tegen, er blijken drukke oversteekpunten te zijn of ik zie onderweg een aardige omweg vanwege een leuk stukje natuur bij voorbeeld. Dus dan pas ik de route in gedachten aan. Thuis kijk ik dan op Google Maps hoe alle straten heten. Vervolgens  beschrijf ik de nieuwe route straat voor straat en met de totale afstand in Word. Zo heb ik inmiddels een twintigtal aardige ritten in mijn PC opgeslagen en kan ik mijn leden voldoende afwisseling bieden.

Welnu, vanmiddag was ik eens naar het voormalige vliegveld Soesterberg gereden. Daar aangekomen bedacht ik me dat dit weleens een leuke aanvulling op de routes kon zijn. De afstand valt binnen de 25 kilometer en de rit erheen gaat voornamelijk door bosgebied, dus dat was al een goed begin. Nu meende ik me te herinneren dat er een restaurant met terras is in het Nationaal Militair Museum, dus de koffie met kletskoek mocht ook al geen probleem zijn. Het enige dat ik nog even moest uitvinden was een weg naar dat terras zonder per se het museum te bezoeken, want om nu 17 euro entree per persoon te gaan betalen om alleen even koffie te drinken is me echt te gek. En de leden ook veronderstel ik. Na diverse paden tevergeefs geprobeerd te hebben vond ik een niet erg elegante toegang. Ik moest ervoor langs een slagboom piepen. Dat is vast niet de bedoeling en ik zal het zeker niet blijven doen, maar ik hoopte eenmaal bij het terras gekomen een route terug te vinden. Er bleken zoals gewoonlijk nog enkele hobbels te zijn. Te eerste kun je vanaf het terras buiten moeilijk het restaurant in en er is geen bediening. Ten tweede was er maar een weg eruit en dat was via dezelfde slagboom als op de heenweg. Met één duidelijk verschil: als je vanaf het terrein naar buiten rijdt gaat de slagboom automatisch open voor je. Ik kon echt nergens een ander pad vinden. Dus nu moet ik eens bedenken hoe ik dit kan oplossen. Wellicht is er vlakbij een restaurant waar we kunnen pauzeren. Jammer, want het is net zo leuk om even te kijken bij de vliegtuigen die achter het museum zijn opgesteld. Maar ik vind wel een oplossing hoor, die bedenk ik altijd. Dat is dan weer een testrit voor mijn geest.