ROZIG

Nijkerkernauw

Deze keer eens een verhaal op de maandagavond. Dat komt omdat ik zaterdag- en zondagavond te moe was. Te moe? Jij zit alleen maar op je luie toges. Waar wordt jij nu moe van? Dat zal ik je vertellen. Van 4 uur achterelkaar rijden met een scootmobiel krijg je een houten derrière, een lamme hand en je raakt vermoeid en rozig van het voorjaarszonnetje. Daar was ik dus moe van. Moe, maar voldaan zeggen ze dan. Ik heb zaterdagmiddag samen met mijn buren Frits en Boukje een mooie rit van 36 kilometer gemaakt. We zijn vanuit Amersfoort richting Bunschoten gereden. Daar zijn we de Oostdijk langs het Nijkerkernauw op gegaan. De zon scheen, maar niet uitbundig, en de zuiderwind was hard en best fris. Kortom: een mooie lentedag om in een vest en een bodywarmer op pad te gaan. Ter hoogte van het bij vogelaars befaamde Nekkeveld zijn we polder Arkemheen in gegaan in de hoop grutto's aan te treffen. Wie we echter eerst troffen waren mijn zus Monique en mijn zwager Henri. Ook zij waren, gelokt door het mooie weer, naar Arkemheen gekomen voor de weidevogels. Nou, die hebben we gezien hoor. Overal zag je grutto's, al dan niet jammerend rondvliegend. Áls ik ze hoor mekkeren "Grutto, grutto, grutto!" geeft me dat altijd een lentegevoel. De kieviten die ook al hun eigen naam roepen "Kievit, kievit." vind ik net zulke voorjaarsbodes. Aan de acrobatische buitelingen die ze in de lucht maken kun je zien dat ook zij de lengtekriebels hebben.

Het Laakpad

Goed, na de polder zijn we langs het riviertje de Laak naar Vathorst gereden. Tegen de wind in. Dat was boesteren voor mijn buren, want zij waren op de fiets. Halverwege hebben we dus maar een pauze genomen op het terras van een uitspanning. Vanaf Vathorst zijn we door het dorpje Hooglanderveen terug naar huis gereden. Al met al een rit van 36 kilometer die bijna vier uur duurde. Heerlijk.

Zondagmiddag ben ik met Diva een geheel andere kant op gegaan. We hebben, na een korte wandeling door het Randenbroekerpark voor Diva, het jaagpad langs het Valleikanaal richting Scherpenzeel gevolgd. Het landschap daar kenmerkt zich door boerderijen en bosschages. Ik meen dat de naam ervoor coulissenlandschap is. Hoe het ook heet; het is er mooi in elk geval.

 

Coulissenlandschap

Tussen Leusden en Scherpenzeel ben ik weer afgeslagen om via de bosachtige lanen daar naar de bebouwde kom van Leusden te rijden. Na dat stukje Leusden kwamen we uit bij de natuurgebieden de Schammer en Bloeidaal. Daar is het weer geheel anders. De Schammer is een afwateringsgebied, dus er is vrij veel water. Maar er zijn ook bosjes en vlakke stukken ruig terrein. Erg mooi. Na het rondje Schammer/Bloeidaal zijn we via Stoutenburg en Hooglanderveen huiswaarts getogen. Weer een rit van ruim 36 kilometer met heerlijk voorjaarsweer. Een rit die ons door een stadspark, langs het water, door fraai boerenlandschap, een stukje bos, en door een natuurgebied voerde. Wat een afwisseling. 

De Langesteeg

Vandaag hebben we weer een ritje gemaakt. Deze keer van.... 3,8 kilometer. Ik merk dat Diva het na een dag buiten en flink veel wandelen wel best vindt. Dat mag ook op haar leeftijd: ze is bijna 10 jaar inmiddels. Dus na die paar kilometers door de wijk ligt ze nu te soezen in de zon. Ik zit in datzelfde zonnetje te schrijven en ik merk dat ik alweer aardig rozig ben. Ik ga lekker het voorbeeld volgen van Diva. Ik ga even een uiltje knappen. Ook ik ben niet piepjong meer. Tot volgende week.

Even soezen

Bloeidaal

Het Valleikanaal