ONTMOETING

Diva, mijn kleine diva

Gistermiddag reed ik met Diva, mijn trouwe chihuahua, naast me over het trottoir van een rustige straat in de wijk. Van de andere kant naderde een grote groene Landrover. Er werd luid  geclaxonneerd en ik zag de auto afremmen en in mijn richting komen.
Nu ken ik niemand die in zo'n grote groene jeep rijdt, dus ik vroeg me af wat de reden was dat men naar mij had getoeterd. Nou, dat werd me snel duidelijk. Het portier aan de bijrijderskant zwaaide open en ik ontwaarde een keurig uitziende mevrouw achter het stuur, een dame.  Ze was gekleed in dure outdoorkleding. Je kent dat wel: chique jachtlaarzen, fraai gesneden waxjas, trendy rijbroek die nooit bedoeld was om in te gaan rijden, roze wollen truitje en bijpassend sjaaltje. En al had ik haar dus duidelijk goed bekeken: mij keurde ze nauwelijks een blik waardig. Ze had slechts oog voor Diva. Met een enigszins geaffecteerde stem kreunde ze: "Oh, wat lief! Wat een schatje, wat een dotje. Kom eens hier lief meisje."  Diva kwispelde wat onzeker, niet goed wetend wat te doen bij deze uitbarsting van liefde van een vreemde. Toch liep ze tot aan de dorpel van de auto. De mevrouw leunde zo ver voorover dat ik vreesde dat ze uit haar Landrover zou vallen en met haar onberispelijke kleding op de natte vuile straat terecht zou komen. Ze slaagde er echter in om in balans te blijven en tegelijk Diva te aaien. "Hallo lief mooi meisje, wat ben jij een schatje."  Dat beviel Diva wel, ze stond uitbundig te kwispelen onder deze complimenten. Pas nadat ze mijn hond uitgebreid, zelfs overdadig, had overstelpt met lofuitingen vond de mevrouw het tijd om zich tot mij te richten: "Wat een snoesje. Ik houd nu al van haar. Zorg goed voor haar; ze verdient het. Dag hoor, nog een fijne dag." Daarop trok ze het portier dicht, gaf gas en toeterde nog een keer ten afscheid. Mij geamuseerd en Diva teleurgesteld achterlatend. Ik dacht meteen: "Dit moet ik opschrijven. Wanneer maak je dit nu mee? Een ontmoeting tussen twee diva's."