Ik ga graag naar de voormalige luchtmachtbasis Soesterberg. De rit er naartoe voert vrijwel helemaal door bos en heide en het terrein zelf is tegenwoordig een prachtig natuurgebied. Men heeft er onder andere de landingsbanen, de paden en her en der een gebouw bewaard. Tevens staat op het terrein een markant modern gebouw van glas en staal waar het Nationaal Militair Museum is gevestigd. Nu heb ik niet zo veel met militaire zaken en zeker niet met oorlogsvoering, dus is het nooit in me opgekomen om een bezoek te brengen aan het museum.
Maar van de week werd ik uitgenodigd door vrienden om eens mee te gaan. En door hun enthousiasme, zij zijn zeer regelmatige bezoekers, raakte ik geïnteresseerd. Enfin, gisteren was het dan zo ver: na een heerlijk ritje maakte ik in het begin van de middag mijn opwachting bij de ingang van het museum. Daar stonden drie enorme Hawk raketten opgesteld en het pad was gemarkeerd door betonnen wegversperringen.
Dat beloofde niet veel goeds. Zou ik nu een middag lang tanks, straaljagers en ander naar oorlogstuig moeten bezichtigen? Schoorvoetend ging ik, vergezeld door beide vrienden, het gebouw binnen. Daar zag ik op de verdieping onder ons inderdaad een uitstalling van helikopters, tanks en een straaljager. Maar... de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het tot mijn verrassing best een mooie evenwichtig opgestelde tentoonstelling was.
De sobere uitstraling van het gebouw met het vele glas, de donkere plafonds en de staalconstructies hadden daar zeker ook deel aan. Overigens bleek het hele museum zeer goed toegankelijk te zijn voor mij als scootmobielrijder: brede paden, egale vloeren, ruime liften. Daar kan menig andere instantie een puntje aan zuigen. Over zo'n breed pad werd ik als eerste naar een diorama over de befaamde waterlinies en andere beschermingswerken met water geleid.
Men draaide er onder andere een boeiende film over de verdediging van ons land door waterbeheersing. Sowieso een interessant stukje geschiedenis, maar voor mij als liefhebber van de polder nog eens extra. Na dat verrassend leuke begin zijn we naar diverse andere expositiezalen geweest. Ik heb oude uniformen gezien en me verbaasd hoe onpraktisch vroeger met name de kleding van de officieren was. Opsmuk en mode voerden duidelijk de boventoon. Men mocht eens sneven in een ordinair tenue zeg!
Behalve uniformen waren er ook harnassen te zien, zelfs een Japans exemplaar. Leuk detail vond ik dat men in Japan destijds slippers droeg bij het harnas. En natuurlijk veel militaire hoofddeksels uit allerlei periodes. Ook zo'n bron van verbazing. Verderop troffen we een zaal met oude steekwapens. Ik heb prachtig gegraveerde dolken, zwaarden, sabels en zelfs een hellebaard bewonderd. Oorlogstuig weliswaar, maar tevens fraaie toonbeelden van vakmanschap van de smeden van weleer.
Wat heb ik nog meer gezien? Een zaal vol antieke geweren en pistolen. Echt mooi als je oog hebt voor alle schitterende details waarmee wapens in vroeger tijden werden versierd. En schilderijen; die waren er ook nog. En een expositie over militaire missies vanaf eeuwen terug (Ja, toen al.) tot heden. En uiteraard was er aandacht voor Nederlandsch Indië en voor de Korea-oorlog en voor....
Het duizelt me inmiddels. Dat effect overviel me gistermiddag al. En dan heb ik het nog niet niet eens gehad over alle voertuigen die er opgesteld zijn, zoals bij voorbeeld de vroeger gebruikte hondenkar, de veldkeuken uit grootvaders tijd en een Nederlandse tank die kennelijk in de praktijk volkomen ondeugdelijk bleek te zijn. Nou beste lezer, je begrijpt inmiddels wel dat we hebben afgesproken binnenkort nog eens te gaan. Ik ben overstag, ik wil nog meer zien. En ik kan een ieder aanraden ook eens een bezoek te brengen aan dit bijzondere museum. Dat oorlogstuig valt best mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten