HEAD OUT ON THE HIGHWAY

Wat is het toch vreemd onvoorspelbaar weer. Zelfs een doorgaans betrouwbare site als Buienradar is niet meer te vertrouwen. Neem nu gistermiddag bij voorbeeld. Ik wilde rond 1 uur een rit gaan maken, maar er werd om 13.45 een fikse bui verwacht. Balen. Nou ja, dan maar een kort ritje door de buurt, het is niet anders. Edoch, wat kwam er om kwart voor twee naar beneden toen we weer thuis waren? Helemaal niks. Stralend weer. Dan Buienradar toch maar weer geraadpleegd. Geen bui te zien en er werd er tot eind van de middag in de wijde omgeving niet een verwacht. Godsamme, toen had ik er genoeg van. Ik besloot de weergoden te tarten: we gaan gewoon lekker naar buiten. Bodywarmer aan, camera mee en Diva uit haar mand geroepen. Die was natuurlijk blij met nog een onverwacht uitje. En dan is het fijn dat er in de directe omgeving zoveel mogelijkheden zijn om naartoe te gaan. Ik besloot eens naar de molen in Soest te rijden. Dat is altijd een leuke rit door de polder en het is niet al te ver.

Bij de molen aangekomen kozen we gewoontegetrouw voor de Enghenbergsteeg. Voor de lezers die niet bekend zijn met de omgeving: we hebben het hier over een boerenpad vol hobbels, kuilen, modderplassen en stukken met grof puin. In het begin is het pad breed genoeg voor een trekker, dus ook voor  mij. Maar al snel wordt het beduidend smaller. Eenmaal op dat stuk heb ik nog maar twee opties. Als het niet meer gaat zou ik kunnen proberen achterwaarts terug ge rijden naar het gedeelte waar het nog wel goed ging, want keren is er niet bij door de akkerranden aan weerszijden. De andere optie is tegen beter weten in gewoon toch verder rijden. Op hoop van zegen. Kortom: een pad naar mijn hart. Na ruim een half uur -soms letterlijk- modderen, ploeteren, scheef hangend rijden en zuchten van opluchting slakend heb ik de hele steeg achter de rug. Nu klinkt het wellicht of het een verschrikking was, maar dat is niet het geval hoor. Ik vind dat "terreinrijden" wel leuk juist. Bovendien is de omgeving er erg mooi, zoals je kunt zien op de foto's. Ik geniet er echt en ik heb ook nog eens veel jeugdherinneringen aan de Eng en directe omgeving. Omdat we toch bezig waren met smalle paadjes heb ik er nog maar een paar genomen. Gewoon voor de lol.

 

Het was nog steeds fraai weer, dus besloot ik via de oude kerkenbuurt van Soest richting de Korte Duinen te gaan, een mooi stuifzandgebied tussen  Soest en Amersfoort. Na de duinen kom je uit in het Monnikenbos, weer een andere omgeving. In het duingebied en in het bos lopen goede fietspaden waar ik heerlijk met zoevende banden over toeren kan. Dat geluid verhoogt voor mij het gevoel van vrijheid dat mijn trouwe scootmobiel me verschaft. Dat is de reden dat ik mijn rit die middag afsloot met een brede asfaltlaan die me vanuit het bos weer de wijk waar ik woon in voerde. Lekker ontspannen rijdend, sturend met één  hand, een voet stoer op het spatbord, in mijn hoofd Steppenwolf. "Get your motor running. Head out on the highway." Dat gevoel.

Head out on the highway