Dit maak je alleen mee als je met mijn vriendin Betty naar de dierentuin gaat. Ze besluit om ook eens vanuit zo'n kuil naar de prairiehondjes te gaan kijken. Eerst vindt ze het gewoon leuk om de beestjes op hun eigen niveau gade te slaan, maar dan ontdekt ze er een vlak voor haar. Prompt probeert ze contact te maken door een leuk gesprek te beginnen. En warempel: even later lijkt ze zelfs geamuseerd te luisteren naar het antwoord.
Een goed gesprek
Wat ze echter niet in de gaten heeft is dat er enkele meters verderop een andere prairiehond nog verbaasder dan ik het tafereel in ogenschouw neemt. Nu spreek ik niet zoals Betty vloeiend Prairiehonds, maar ik weet vrij zeker dat hij zachtjes zei: " Wat zullen we nou krijgen?" En zelfs toen Betty, haar man en ik alweer meters verder waren stond het totaal verbijsterde beestje haar nog na te kijken. Tja, dat maakt hij natuurlijk ook niet elke dag mee: dat de hondenfluisteraar op bezoek komt. De prairiehondenfluisteraar nog wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten