WINTERSLAAP

Dag lezers. Hoe is het met jullie? Zijn jullie de winter een beetje goed doorgekomen? Ik vond het maar niks. Al die regen en die regen en toen die regen. Bah, niks voor Diva en mij. Ik ben veel binnen gebleven en er was dus ook niets leuks of boeiends om over te schrijven. Maar deze week waren de weergoden mij een paar dagen gunstig gestemd. Het voelde ineens lenteachtig aan buiten. En wat nog belangijker is: het was droog!

Dus ben ik woensdag na zo lange tijd weer eens de polder ingegaan. Lekker uitwaaien op het fietspad langs de Eem. Dan door naar de Vogelboulevard, waar jammer genoeg erg weinig trekvogels te zien waren. Het barstte er nog van de winterganzen. Dan maar naar de fietsbrug en Soest. Stukje door oud Soest heen, altijd leuk vanwege al de herinneringen uit mijn jeugd. Ik had nog geen zin om naar huis te gaan en ik ben omgereden door de Korte Duinen en bos Birkhoven. Meteen op mijn eerste rit na mijn winterslaap polder, oud Soest, duinen en bos meegepikt. Niet slecht. En donderdag ben ik even een uurtje naar natuurgebied de Schammer bij Leusden geweest. Dat was fris, maar het was zo fijn om daar weer te zijn dat ik de kou op de koop te heb genomen. Het is daar zo mooi. 

De Korte Duinen.

Vandaag was weer zo'n heerlijke dag. De zon scheen en er stond weinig wind. Omdat ik de smaak weer te pakken had heb ik mijn warme windjack aangetrokken, ik heb Diva in haar warme reismand gestopt en ik ben op pad gegaan. Ik besloot weer naar Soest te gaan, maar deze keer via een andere polderweg. In Soest aangekomen zijn we naar de Eng gereden. Natuurlijk even een foto gemaakt van molen de Windhond, want hij blijft fotogeniek. Dan de Eng op. Oei, wat was was dat pad modderig her en der. Zeker drie keer dacht ik werkelijk dat ik vast kwam te zitten, vooral op de plekken waar tractorbanden de modder ook nog flink hadden doorploegd. Spannende momenten, want er liep nu niet echt veel volk om eventueel te helpen. Maar als het dan toch weer gelukt is om erdoor te komen bezorgt me dat ook weer een grijns op mijn gezicht. Een beetje avontuur is leuk.

Rijdend op dat pad kwamen er allemaal herinneringen aan mijn jeugd naar boven. Daardoor had ik ineens de ingeving om eens te gaan kijken in de straat waar ik de eerste tien jaar van mijn leven heb doorgebracht. Tjonge, wat is het daar veranderd zeg. Ze hebben die hele straat verkleind, vroeger was hij veel groter. Ook de paadjes achter en tussen de huizen waar destijds zich hele veldslagen tussen ridders afspeelden en waar cowboys streden tegen indianen zijn zo gekrompen dat ik de bochten nauwelijks door kon met mijn scootmobiel. Laat staan dat ik er met mijn zwaard had kunnen zwaaien. Zonde.

Maar met als afsluiting de rit terug door de polder was het weer een tochtje als vanouds, een tocht waar ik van heb genoten. Mijn winterslaap is voorbij. Jullie horen binnenkort weer van mij.

Landhuis Coelhorst.

In de Schammer.

Ook de Schammer.